The degree to which a person can grow is directly proportional to the amount of truth he can accept about himself without running away.” ― Leland Val Van De Wall
In onze zoektocht naar vervulling botsen we vaak tegen onzichtbare muren van belemmerende overtuigingen. Stel je het verlangen naar een beter leven voor, gekoppeld aan het diepgewortelde geloof dat je het niet waard bent. Tijdens hypnosesessies merk ik maar al te vaak hoe iemands verlangen wordt tegengehouden door een overtuiging. Hier ontvouwt zich een paradox die zowel een hindernis als een katalysator kan zijn.
De uitdaging ligt in het feit dat deze belemmerende overtuigingen het gevoel van ontoereikendheid kunnen voeden, wat leidt tot twijfels over zelfwaarde. Het brengt ons bij vragen over ons bestaan en of we ooit zullen bereiken waar we willen zijn. Het mooie is dat we deze overtuigingen kunnen transmuteren. Maar wat als daardoor de overtuiging wordt versterkt dat er altijd iets is om te verbeteren?
Sommigen ontwijken hun emoties, terwijl anderen zich er teveel op focussen. Maar wat als de sleutel tot innerlijke vrede in het midden ligt? Wat als we al compleet zijn, precies zoals we zijn?
Veel mensen geloven dat ze bepaalde stappen moeten nemen, dat ze zichzelf moeten helen, omdat ze niet goed genoeg zijn. Maar wat als dat ook een overtuiging is? Wat als de essentie van vrijheid schuilt in het besef dat we al heel en compleet zijn, maar dat het geblokkeerd wordt door het beeld dat we ervan hebben?
Wat als er geen vaststaande identiteit is, maar dat we dat onszelf wijsmaken door de verhalen (identiteiten/maskers) waar we in zijn gaan geloven?
Is groei echt oneindig of lijkt dat zo doordat we bepaalde overtuigingen blijven voeden? Is het niet opvallend dat dergelijke verhalen ons laten focussen op het verleden of de toekomst, maar ons zelden in een staat van rust en acceptatie laten verkeren? Een oneindige cirkel..
Wellicht is groei niet zozeer een proces van toevoegen, maar eerder van loslaten. Loslaten van de overtuigingen die ons gevangen houden en erkennen dat we, ondanks onze tekortkomingen, al volmaakt zijn.
Laten we, in deze reis van zelfontdekking, de vraag omarmen: Wat als er geen vaststaande identiteit is? Wat als het ware krachtige leven schuilt in het liefdevol loslaten van zelfopgelegde beperkingen en het omarmen van de eindeloze mogelijkheden die het bestaan te bieden heeft? Zonder continu te focussen op wat er was of waarom iets is zoals het is, maar simpelweg door te kijken naar wat er NU gebeurt en dat met liefde te accepteren.
Ontdek meer over belemmerende gedachtepatronen op mijn website en laat jezelf liefdevol meevoeren naar de diepten van je innerlijke wereld, waar elke ontdekking een liefdevolle stap is naar een authentiek en krachtig leven.